یک نگاه مقایسه‌ای به نتایج و کارکردهای انقلاب اسلامی در صحنه عمل نسبت به دوره قبل از انقلاب و کشورهای همطراز، از یک طرف گویای تغییرات بزرگ و غیرقابل انکار و خیره کننده ناشی از انقلاب در 34 گذشته و از طرف دیگر ترسیم کننده یک دورنمای ایده‌ال و آرمانی برای آینده است و این همه در شرایطی بدست آمده است که دشمنان خارجی و ایادی داخلی آنان همواره در تلاش بوده و از هر اهرمی برای تحت فشار گذاردن کشور و ناکام گذاشتن طرح‌ها و برنامه‌های آن بهره گرفته‌اند.

دستاوردهای انقلاب اسلامی تاکنون را می‌توان حداقل در چهار زمینه سیاسی، اقتصادی، علمی فناوری و نظامی بیان نمود. 

انقلاب اسلامی در اواخر قرن بیستم، جهان را به لرزه درآورد و نور امید را در دل مسلمانان و مستضعفان عالم روشن کرد. این انقلاب عظیم دستاوردهای فراوانی در داخل و خارج از کشور داشت. اگر چه احصاء كامل اين دستاوردها، سال‌ها به طول می‌انجامد، اما بررسي گذراي خالي از فايده نيست  

یک نگاه مقایسه‌ای به نتایج و کارکردهای انقلاب اسلامی در صحنه عمل نسبت به دوره قبل از انقلاب و کشورهای همطراز، از یک طرف گویای تغییرات بزرگ و غیرقابل انکار و خیره کننده ناشی از انقلاب در 34 گذشته و از طرف دیگر ترسیم کننده یک دورنمای ایده‌ال و آرمانی برای آینده است و این همه در شرایطی بدست آمده است که دشمنان خارجی و ایادی داخلی آنان همواره در تلاش بوده و از هر اهرمی برای تحت فشار گذاردن کشور و ناکام گذاشتن طرح‌ها و برنامه‌های آن بهره گرفته‌اند. 

فرمانده نیروی انتظامی:

91، امن ترین سال در عمر انقلاب بود

فرمانده نیروی انتظامی با اشاره به اینكه سال 91 امن ترین سال در عمر نیروی انتظامی و انقلاب بود و افزود: نیروی انتظامی دستاوردهای بسیار خوبی در حوزه كاهش جرایم جنایی كه عمده ناامنی ها به این جرایم باز می گردد، بدست آورده است. به گزارش روز سه شنبه جام جم آنلاین به نقل از پایگاه پلیس، سردار اسماعیل احمدی مقدم صبح امروز در اولین نشست خبری خود ضمن تبریك سال جدید و با اشاره به اینكه مقام معظم رهبری امام خامنه ای (مدظله العالی) امسال را سال حماسه سیاسی و اقتصادی نامید موفقیت مردم در این دو عرصه را از خداوند متعال درخواست كرد و اظهار داشت: نیروی انتظامی تلاش می كند تا در كنار تمامی مسئولان و مردم برای برقراری امنیت كه همانا بستر ساز اقدامات سیاسی و اقتصادی است، نقش خود را ایفا نماید.

اين مقاله به بررسي آرا و انديشه هاي امام راحل در باره جوانان مي پردازد.
امام خميني (ره) با آگاهي به اين سرمايه معنوي، آن را در خدمت به اسلام و واژگوني رژيم شاهنشاهي به کار گرفت و از هر فرصتي در جهت تعالي و تکامل روح و انديشه جوانان استفاده کرد. وي از همان آغاز رهبري در سال ۱۳۴۲ اعلام کرد، با اتکال به قدرت خدا و اعتماد به جوانان که در آن هنگام کودکان گهواره اي بودند، به مصاف با رفت دشمنان دين خدا خواهد. امام (ره) در سال ۵۷ که انقلاب پيروز شد و پس از آن در دوران دفاع مقدس و جنگ تحميلي با بکار گيري و بسيج جوانان و حضور پر شور آنان توانست اسلام و ايران را از نابودي نجات دهد.

در جوامع مختلف نهادهای گوناگون در جامعه پذیر كردن افراد نقش ایفا می كنند. در ایران نیز نهادها و عوامل جامعه پذیری از جمله نهاد روحانیت در این راستا به ایفای نقش می پردازند. نهاد مذهب و به تَبع آن علما از گذشته های دور در ایران نقش ویژه ای را ایفا می كرد تا جایی كه به اعتقاد یكی از ایران شناسان «آنچه كه انسجام جامعه را حفظ می كرد، اسلام بود».17 از آغاز قرن دهم شمسی این نقش به اسلام شیعی واگذار شد و در این راستا روحانیت محور ارتباطی بین مذهب و مردم قرار گرفتند و كارویژه هایی مانند «تصدی موقوفات، مدارس دینی، محاكم شرعی و برخی امور دیوانی و دفتری»18 به این نهاد واگذار گردید. همچنین از آن جایی كه روحانیت تشیع، امر حكومت و دخالت در سیاست را دور از صلاحیت ذاتی خود نمی داند، در نظام سیاسی نیز نقشی برای خود قائل است، چه آن كه «از لحاظ نظری ریشه قدرت روحانیت شیعه را باید در اندیشه امامت و غیبت امام آخر(عج)و نیابت عامه علما در دوران غیبت جُست».[1]
با توجه به كار ویژه های فوق و انسجام و سازمانی كه در درون نهاد روحانیت نسبت به سایر نیروهای اجتماعی وجود داشت، موقعیت ویژه ای برای این نهاد فراهم آمد و همین امر موجب شد كه «در چندین حركت ضد بیگانه و ضد حكومتی نقش تعیین كننده ای را ایفا نماید».[2] برجسته ترین نقش روحانیت در حركت های انقلابی را می توان در جریان شكل گیری انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی جست و جو كرد. بسیاری از محققان به نقش روحانیت در انقلاب مشروطه اذعان دارند. در كتاب تشیع و مشروطیت در ایران آمده است: «باور عمومی آگاهان به تاریخ ایران به درستی آن است كه مهم ترین نیروی پشتیبان انقلاب مشروطیت همانا علما بودند. اگر آنان انقلاب را تأیید نمی كردند مسلماً در نطفه خفه می شد».[3] ادوارد براون [4] نیز معتقد است: «یكی از جنبه های بارز انقلاب ایران - زیرا قطعاً در خور نام انقلاب است - آن است كه روحانیون خود را در طرفی قرار داده اند كه پیشرو و آزادی خواه است. فكر می كنم كه این امر تقریباً در تاریخ جهان بی بدیل است».
وی در ادامه می افزاید: «حمایتی كه توسط حداقل سه تن از مجتهدان اصلی كربلا و نجف از نهضت مشروطه به عمل آمد و تكفیر عملی شاه توسط آنها، كاملاً مشهور و معلوم است».[5] روحانیت شیعه با توجه به ابزارهای جامعه پذیری سیاسی كه در اختیار داشت تلاش كرد این تغییر در راستای اصول اساسی اسلام و منافع عمومی مردم شكل گیرد كه بارزترین ثمره آن تحدید استبداد شاهنشاهی قاجار و تأسیس مجلس شورا و تدوین قانون اساسی بود.

برای شناخت نقش و اهداف گروه ها و نهادها در تحولات جامعه، اطلاع از زندگی و اندیشه رهبران فكری آن لازم می نماید، چرا كه رهبران در جامعه پذیری سیاسی با ابزارها و كارگزارانی كه به خدمت می گیرند، سعی در تحكیم فرهنگ سیاسی حاكم، تغییر و تحول در فرهنگ سیاسی در صورت تضاد با آن و یا خَلْق فرهنگ سیاسی جدید در شرایط زمانی خاص می كنند. با نگاهی به دو سه دهه قبل از انقلاب با افراد برجسته ای از درون روحانیت مواجه می شویم كه زحمات زیادی در تنویر افكار عمومی مردم و ساختن یك فرهنگ اصیل و ناب ملی - مذهبی بر دوش كشیدند؛ از جمله آنها امام خمینی(ره) است.
امام خمینی(ره) در سال های تحصیل، با توجه به تحولاتی كه در ایران به وقوع می پیوست تجربه های گرانبهایی را اندوختند كه زمینه تحول و تكوین اندیشه و عمل سیاسی ایشان را فراهم آورد. به ویژه تعدادی از اساتید ایشان از شاگردان برجسته رهبران روحانی مشروطه و از جمله آخوند خراسانی بودند كه هر كدام خاطرات تلخ و شیرین خود را با شاگردان خود در میان می گذاشتند. نتیجه آن نیز تحصیل یك تحلیل منطقی و تاریخی دقیق از مشروطه بود. همچنین حضور بسیاری از رهبران روحانی انقلاب 1920 عراق در ایران - كه امام بخشی از دروس سطح را نزد آنان گذراند - تأثیرات زیادی در روحیه سیاسی و مبارزاتی امام داشتند. ایشان می فرمایند:
علمای عراق را كه تبعید كردند به ایران برای مخالفتی بود كه با دستگاه ها می كردند. مرحوم آقای حاج سیدابوالحسن و مرحوم آقای نائینی و مرحوم شهرستانی و مرحوم خالصی... اینها را جمع كردند و تبعید كردند به ایران، ما خودمان اینها را شاهد بودیم... .[6]
در دوران رضا شاه، موضع گیری امام در مورد كشف حجاب و در خواست از آیه الله حایری برای اعتراض به آن، حاكی از در صحنه بودن امام در این سال ها دارد و در سال های پایانی حكومت پهلوی اول كه فشار و اختناق بسیار افزایش یافته بود، ایشان یكی از كاركردهای جامعه پذیری را به نحو احسن به انجام می رساندند كه آن برپایی درس اخلاق بود. درس اخلاق امام(ره) كه مخاطبان آن عموم مردم و خصوصاً نسل جوان بودند كه از طریق ارائه و تبیین اندیشه و فرهنگ اسلامی در ابعاد فردی، اجتماعی، سیاسی و... یك الگوی ناب و اصیل را به مخاطبان منتقل می كردند كه به گفته بسیاری، تأثیر شگرفی در مخاطبان ایجاد می كرد. در دوران حكومت پهلوی دوم ایشان تمركز بر آگاهی بخشیدن مردم و ارتقای فرهنگ توده مردم را سرلوحه اقدامات خود قرار دادند، به طوری كه در پاسخ به كسانی كه خواهان اقدامات غیر فرهنگی علیه رژیم بودند می فرمود: «فعلاً مبارزه مسلحانه به صلاح نیست و كار فرهنگی روی مردم، مقدم بر هر كار دیگری است تا زمینه های مردمی فراهم نشده باشد، مبارزه مسلحانه كاری از پیش نخواهد برد».[7]
بنابراین، برای ایجاد و بسترسازی امور فرهنگی از شیوه های مختلفی بهره می جستند كه ارتباط با نسل جوان كه سازندگان آینده ایران بودند از اهمیت ویژه ای در این راستا برخورداربود.

روح ا... خمینی امام خمینی در روز بيستم جمادى الثانى 1320 هجرى قمرى مطابق با 30 شهريـور 1281 هجرى شمسى ( 24 سپتامپر 1902 ميلادى ) در شهرستان خميـن از توابع استان مركزى ايران در خانواده اى اهل علـم و هجرت و جهاد و در خـانـدانـى از سلاله زهـراى اطهر سلام الله عليها, روح الله المـوسـوى الخمينـى پـاى بـر خـاكدان طبيعت نهاد . او وارث سجاياى آبا و اجدادى بـود كه نسل در نسل در كار هدايت مردم وكسب معارف الهى كـوشيـده انـد. پـدر بزرگـوار امام خمينـى مرحوم آيه الله سيد مصطفى مـوسـوى از معاصريـن مرحـوم آيه الله العظمـى ميرزاى شيـرازى (رض), پـس از آنكه ساليانـى چنـد در نجف اشـرف علـوم و معارف اسلامـى را فرا گرفته و به درجه اجتهاد نايل آمـده بـود به ايران بازگشت و در خميـن ملجإ مردم و هادى آنان در امـور دينـى بـود. در حـاليكه بيـش از 5 مـاه ولادت امام خمینینمى گذشت,طاغوتيان و خـوانيـن تحت حمايت عمال حكومت وقت نداى حق طلبـى پـدر را كه در برابر زورگـوئيهايشان به مقاومت بـر خاسته بـود, با گلـوله پاسخ گفتنـد و در مسير خميـن به اراك وى را به شهادت رسانـدنـد. بديـن ترتبيب امام خمينى از اوان كـودكى با رنج يتيمىآشنا و با مفهوم شهادت روبرو گرديد. وى دوران كـودكـى و نـوجـوانى را تحت سرپرستى مادر مـومنه اش (بانـو هاجر) كه خـود از خاندان علـم و تقـوا و از نـوادگان مـرحـوم آيه الله خـوانسـارى ( صاحب زبـده التصانيف ) بوده است. همچنيـن نزد عمه مكرمه اش ( صاحبه خانم ) كه بانـويى شجاع و حقجـو بـود سپرى كرد اما در سـن 15 سالگى از نعمت وجـود آن دو عزيز نيز محـروم گـرديد .